Lieve allemaal,

Afgelopen week is weer ongelofelijk snel voorbij gegaan. De tijd vliegt hier echt. Dat heeft twee kanten: aan de ene kant is het een goed teken, aangezien dat betekent dat ik het erg naar mijn zin heb, maar aan de andere kant gaat het me toch iets te vlug...

Ik help dus, zoals eerder verteld, vanaf begin deze week bij de Bright Hope school. Ik heb het hier nog steeds erg naar mijn zin. De kindjes zijn echt zó lief en schattig. Ik ondersteun de juffen door middel van de opdrachtjes in de schriftjes schrijven, de kindjes helpen met de opdrachtjes en deze nakijken. Verder speel ik lekker met ze. De kinderen hier vinden blanken geweldig. Zelfs als je over straat loopt zeggen ze allemaal hallo, willen ze je een boks geven of je handje vasthouden terwijl ze met je mee lopen. Je kan je dus voorstellen dat als je hier op een school komt, dat dan al die kindjes (ongeveer 25 kindjes op mijn school) je aandacht willen. Ook zijn ze vrij jaloers, dus ze willen niet dat je een ander kindje aandacht geeft. Dan worden ze boos op dat andere kindje. Het is dus wel vrij vermoeiend, ook al zijn het maar korte dagen.

Donderdag waren ze een beetje in een vervelende en drukke bui. De juffen waren hierdoor niet in zo'n goede bui, waardoor ze een takje pakten en soms de kinderen hier een tik mee gaven. Hier schrok ik van. Zoiets had ik nooit eerder gezien, bij ons is dat allang niet meer normaal. Toch gebeurt dat hier nog wel. Ik wist niet zo goed wat ik hiermee moest: moet ik er iets van zeggen tegen de juffen of toch maar mijn mond erover houden? Ik heb besloten niet mijn mond erover open te trekken.

Het belangrijkste is dat het geen harde tik was, het is niet dat ze er (veel) pijn van kregen. Als het meer op geweld neerkwam, had ik zeker wel actie ondernomen. Vroeger was het in Nederland ook normaal om als leraar een tik te geven als een kind vervelend deed. Zelf sta ik hier zeer zeker niet achter, maar hier lopen ze met dat soort dingen gewoon achter. Er zijn wat andere normen en waarden. De juffen zijn verder ook geen slechte mensen, ze zijn erg lief. Ik weet dus zeker dat het nooit meer zou worden dan een tikje met een stokje.

Afijn, op woensdag ging Esmée mee naar mijn school om te komen kijken. Daarna zijn we samen naar het centrum gegaan. Eerst gingen we langs de Maasai-markt om wat souvenirtjes te halen. De Maasai-markt is overdekt en het zijn allemaal winkeltjes bij elkaar. De gangetjes zijn smal en de verkopers zitten bij de gang om de toeristen naar binnen te halen. Het is een hele ervaring. Ze willen natuurlijk allemaal wat van je. Ze willen allemaal je aandacht en zijn erg opdringerig. Ook moet je goed onderhandelen. Vaak vragen ze een véél te hoge prijs. Voor ons zijn het dan misschien de toeristenprijzen die we gewend zijn van het buitenland, maar van Tanzaniaanse begrippen is het veel te veel. Ze maken dan erg veel winst. Wat je dus het beste kan doen is eerst een beetje nadenken over wat je er zelf voor over zou hebben in Euro's, dit omrekenen naar Shillings, vragen welk bedrag zij voor ogen zien en dan op ongeveer 1/3 daarvan beginnen. Vanuit daar probeer je dan uiterlijk de prijs te krijgen die je zelf bedacht had. Dit was een hele bedoening haha. Ik vond het dan ook erg fijn dat ik er met haar heen kon, want samen ben je toch wat sterker. Hakuna matata (= geen zorgen)!

Verder ben ik gister (donderdag) uit geweest met wat huisgenootjes. Op donderdag kan je leuk stappen bij ViaVia, een bar bij het centrum. Hier komen ook vrij veel mzungu's (grotendeels vrijwilligers), wat wel gezellig is. Ik vond het wel leuk, ik was erg blij dat Esmée er ook was. Verder waren we namelijk met alleen maar jongens. Daarbij zitten Esmée en ik vaak wel op dezelfde lijn qua hoe laat we naar huis willen, etc. Ik vind het dan ook erg jammer dat ze vanavond weg gaat :(.

Vanavond gaan we met een paar huisgenootjes uiteten als afscheid voor Esmée. Zaterdag organiseert Mishi (onze kok) een barbecue bij de bar naast ons huis, erg gezellig en lekker. Zondag gaan we naar Moshi toe. Dit is een stad vlakbij Arusha. HIer gaan we naar de voet van de Kilimanjaro, naar de Moshi-watervallen en naar de Chagga-tribe. Dit is een stam vergelijkbaar met de Maasai. Hier kijk ik erg naar uit :).

Ik zal jullie na het weekend alles over deze trip vertellen!

Kwa heri!