Het einde van een fantastisch avontuur

Jambo!

Afgelopen week ben ik dan eindelijk op safari geweest! Want, wat is een reis Afrika zonder safari? Ik heb mijn reis uitgebreid bijgehouden, dus schrik niet van deze lange blogpost. Hierbij mijn safari diary :). Hope you enjoy it.

Day 1: Lake Manyara National Park

In de ochtend werd ik om 7.30 opgehaald door Braiton en naar Shoppers gebracht. Bij het koffiebarretje waar ik moest zijn zag ik twee blanke meiden met een Tanzaniaanse man, dus ik dacht: daar moet ik zijn. Ik ging erbij zitten en met ze praten. De twee vrouwen zijn Schots en begin dertig (denk ik). Later kwam de chauffeur met een Tunesische man (ergens in de 40?). We stapten in de auto en reden weg. Echter, ik kreeg een appje van de organisatie waarmee ik de safari had geregeld: “Our manager will be at the coffee bar soon”. Toen schrok ik me rot. “Huh? ‘Soon’? Maar ik zit al in de auto??” Dus ik helemaal stressen van binnen. Op een gegeven moment vroeg ik aan de chauffeur welke organisatie dat was en of ik wel in de goede auto zat. Hij belde een tijd met de organisatie, terwijl ik verder streste. Uiteindelijk bleek ik toch in de goede auto te zitten, gelukkig! Het was zo’n twee uur rijden naar het park. Eerst pikten we nog 3 mensen (2 Duitsers en 1 Nederlander) op. Toen reden we het park binnen. Het was een geweldige dag. De mensen waren aardig, de chauffeur was grappig en de natuur prachtig. Het meer is gigantisch, ik had een klein meer verwacht. Het valt wel mee hoeveel dieren we hebben gezien, helaas. Komt door het regenseizoen. De hotsprings waren ook afgesloten, de weg was verdwenen door de regen. Geen flamingo's dus. Ik had ook verwacht dat we het meer zelf meer zouden zien en dat we daar langs zouden rijden. Maar ik heb niks te klagen. Daarna reden we door naar de camping. Ik had een redelijk grote tent voor mezelf, wel alleen met een bed, klamboe en lamp erin. De chauffeur wilde mij nog even spreken. Dit omdat ik een vijfdaagse safari had geboekt en de andere drie een zesdaagse. Hij vroeg of ik misschien ook zes dagen wilde doen, zodat ik Tarangire alsnog zou kunnen zien. Hier moest ik even over nadenken, aangezien dat toch weer $170 extra zou zijn + omdat ik dan vrijdagavond pas weer zou aankomen in Arusha en ik zaterdagmiddag alweer vertrek naar huis. Afijn, daarna gingen we avondeten met z’n allen. Na het eten was er een dans/muziek/acrobatische show, wat wel leuk was om te zien. Toen ging ik slapen. Ik heb niet geweldig geslapen, veel wakker geweest.

Day 2: Serengeti National Park part I

Vandaag is de dag, eindelijk naar Serengeti: hét safaripark van Tanzania. We vertrokken laat, rond half 11. Het weer zag er al niet per se goed uit. Het was zo’n 3,5 uur rijden naar Serengeti. Om naar Serengeti te gaan, moet je eerst langs de Ngorongoro krater en een heel stuk door het park heen. Het regende toen we eenmaal het park binnenreden. We stopten kort bij een uitkijkpunt op de Krater: prach-tig. Onwerkelijk, zó mooi. Helaas regende het dus wel, waardoor het uitzicht wel wat belemmerd werd. In het nationaal park zelf zagen we zebra’s en ontiegelijk veel gnoe’s. Het is nu namelijk migratietijd voor de gnoe, jaarlijks migreren er zo’n 6 miljoen (!!) gnoe’s van Serengeti naar Ngorongoro. Ze toverden een kaal, vlak landschap om in een ware droom. Onderweg stopten we bij een Maasai-dorpje. Er leven namelijk veel Maasai in Ngorongoro Conservation Area. (Ngorongoro park is geen 'national park', omdat hier mensen wonen, vooral Maasai. In een nationaal park mogen officieel alleen mensen wonen die in dat park werken). Ik leerde veel nieuwe dingen, ondanks dat ik al eens bij een Maasai-dorpje was geweest. Onderweg was het weer erg wisselvallig, soms regen, soms alleen veel (en donkere) wolken. Dit was wel jammer, je kon daardoor namelijk ook minder (ver) zien. Maar ja, had ik maar niet in het regenseizoen moeten komen. Eenmaal in Serengeti aangekomen hebben we nog een olifant van heel dichtbij gezien en een paar leeuwen. We stopten even bij een 'visitors centre'. Hier waren Kaapse klipdassen en aapjes. We zagen een van de aapjes een kantoor binnenglippen en het stal een afstandsbediening. Later probeerde een aapje de safari-auto’s in te sneaken, wat niet gelukt is. De “camping” is middenin Serengeti. “Camping”, omdat het een kampeerplek is met drie gebouwtjes en een grasveld waar je zelf een tent op moet zetten. Hekken zitten er niet omheen, dus het wild kan gewoon langs de tenten lopen. Vanwege het feit dat ik alleen in een tent sliep (en de rest in tweetallen), mocht ik niet ‘s nachts naar het toilet. Dit was namelijk te gevaarlijk. Als ze twee personen zien, zullen de dieren namelijk niet snel naar je toekomen, maar als je in je eentje bent is het toch een wat ander verhaal. Afijn, deze nacht zal vast een hele ervaring worden. Dat viel uiteindelijk tegen. Ik heb erg slecht geslapen, veel en lang wakker geweest. Geluiden horen, denkend dat het misschien dieren zijn. Maar nee, de enige dieren die ik heb gehoord zijn vogels en mensen. Dacht ik. De volgende ochtend kwam ik erachter dat er een leeuw en wat hyena’s op bezoek waren geweest.

Day 3: Serengeti National Park part II

Om kwart over 5 werd ik wakker door alle andere mensen die al opstonden, zeer fijn. Ik hoopte om dan maar van de zonsondergang te genieten. Echter, daar kwam ik iets te laat voor uit mijn tent + er stonden bomen voor waardoor je het niet goed kon zien. Rond half 8 vertrokken we voor de game drive. Het weer was wel wat beter, maar helaas regende het soms nog steeds. Wel hebben we twee luipaarden gezien! Omdat de luipaarden ook niet heel vaak worden gespot, waren er om en nabij 10 safariauto's bij. Het voelde alsof we allemaal stalkers waren, omdat we de luipaarden maar bleven achtervolgen. Nu kunnen we wel vier van de Big Five afstrepen, alleen de neushoorn nog. Deze schijnen alleen moeilijk te spotten te zijn. We hebben veel olifanten gezien, meerdere groepen. Hier werd ik erg vrolijk en gelukkig van. Toen kwam opeens ook de realisatie dat ik echt op safari ben, en echt in Afrika! Dat mijn droom gewoon is uitgekomen. Die realisatie had ik namelijk nog niet echt gehad. Opeens kreeg ik ook wel meer zin om weer terug naar huis te gaan, ik keek er niet meer tegenop en had er wel vrede mee. Alhoewel, ik had het ook zeker niet erg gevonden om nog te blijven. Aan het eind van de middag werd ik erg moe, te weinig slaap. We hadden lekker gegeten en daarna ging ik gelijk naar bed toe (ook vanwege de terrormotten).

Day 4: Serengeti National Park part III + drive to Ngorongoro Conservation Area

Vannacht had ik gelukkig een stuk beter geslapen. Wel eventjes wakker geweest, toen weer een leeuw gehoord. Om half 6 had ik de wekker gezet, want om half 7 zouden we ontbijten. Rond 7 uur vertrokken we voor de gamedrive. Het was mooi weer, geen regen! Echter, heel veel dieren hebben we niet gezien helaas. Rond 12 uur kwamen we weer bij het kamp aan, lunchten daar wat. Toen pakten we alle spullen in en vertrokken we richting Ngorongoro park. Onderweg ging de band lek, gelukkig zitten er achter op de auto twee nieuwe banden. Toen dit was gefixt, moesten we door een halve rivier heen waar eerder een auto vastzat. Bij ons ging het gelukkig heel makkelijk. Op het uitgestrekte, vlakke landschap zagen we weer duizenden gnoe’s en zebra’s migreren richting Ngorongoro. Eenmaal bij het bergachtige landschap aangekomen waren er donkere wolken en regen. Toen het al bijna donker was kwamen we aan bij de nieuwe kampeerplek. Snel de tenten opgezet. Terwijl we aan het wachten waren op het eten, hoorde ik dat er een groep zebra’s vlakbij het toiletgebouw was. Ik durfde niet al te dichtbij te komen, ook al zouden zebra’s waarschijnlijk niet zo veel doen. Voor de zekerheid. Kon helaas alleen geen hele goede foto’s maken.

Day 5: Ngorongoro crater

Vandaag moesten we weer vroeg opstaan. Ik had gelukkig weer redelijk geslapen. Tijdens het ontbijt was de zonsopgang. Omdat de campsite op een heuvel is, konden we de zonsopgang erg goed zien. Het was prachtig! Na het ontbijt vertrokken we richting de krater, het was ongeveer een half uurtje rijden. Van de top van de krater tot beneden is, volgens mij, zo'n 650 meter. We reden door de wolken heen. Eenmaal beneden was het prachtig. Het was gelukkig ook stralend weer. Op het begin zagen we vooral zebra's en gnoe's. Later hebben we nog veel leeuwen gezien,wat giraffes en ook neushoorns! Eindelijk, de BIg Five. De neushoorns waren echter wel best ver weg, je kon ze met het blote ogen niet heel goed zien, gelukkig kan mijn camera ver inzoomen. Aan het eind van de game drive begon het te regenen. Voor lunch gingen we terug naar de campsite, waar de kok had gekookt. Daarna pakten we onze spullen en reden we terug naar de camping waar we de eerste nacht verbleven. De rest van de groep zou hier namelijk nog een nacht verblijven. Voor mij was de safari echter alweer ten einde gekomen. Ik reed met een andere groep terug richting Arusha. Hier werd ik afgezet bij de Shoppers en hier zou ik worden opgehaald door iemand en terug naar het huis worden gebracht. Ik heb zeker wel een uur gewacht, maar niemand kwam opdagen. Toen heb ik Braiton maar gebeld en gevraagd of hij mij kon ophalen. Dit zou zeker nog een half uur duren, dus toen heb ik maar even wat te eten gehaald bij de Pizza Hut. Eenmaal thuis was ik bekaf.

Vrijdag was mijn laatste volle dag in Arusha. In de ochtend heb ik mijn koffer ingepakt en de souveniertjes uitgezocht. Toen Lucy klaar was met haar project, zijn we samen naar de Shoppers gegaan om te lunchen en de laatste boodschapjes te halen. In de avond was ik weer doodop, ik sliep al rond half 9. Zaterdag, nog een halve dag en dan vlieg ik alweer. Lucy en ik waren van plan om een laatste keer naar Tanz-Hand's café te gaan om milkshakes te drinken en wat te lunchen. Sia wilde mij alleen spreken in de ochtend. Uiteindelijk was ze er pas om 12 uur, African time... Het café ging dus niet meer door. We hebben samen toen maar Shrek gekeken, Uno gespeeld en we zijn naar Mishi's restaurant gegaan om Chips Mayai te halen voor lunch. Om 15.15 was het dan zo ver, ik moest toch echt vertrekken. Ergens blij om weer naar huis te gaan zodat ik iedereen weer kon zien, maar ergens ook erg verdrietig om weer te moeten vertrekken. Ik heb het zó erg naar mijn zin gehad en ik voelde me er thuis. Afscheid nemen blijft moeilijk. Afscheid van mensen, maar ook van een plek. Ik heb een geweldige tijd gehad. Zo veel gezien, zo veel meegemaakt. Gelachen, gehuild (gelukkig nauwelijks, maar toch, er zijn wel wat moeilijkere momenten), maar vooral ontzettend genoten. Ik heb een liefde opgebouwd voor de mensen en de plek. Zeker wil ik nog een keer terugkomen.

Zo, dat is dan het einde van dit onvergetelijke avontuur, wat betekent dat dit de laatste blogpost zal zijn. Voor veel foto's kan je op mijn Facebookpagina terecht, als je meer foto's wil zien (kan zeker, heb in totaal zo'n 2000 foto's van alleen deze trip) moet je me maar een keertje opzoeken ;).

Bedankt voor het lezen van mijn blog, ik hoop dat ik jullie een beetje op de hoogte heb kunnen houden en dat jullie op deze manier toch een beetje bij mij waren op dit avontuur.

Nakupenda & kwa heri (= ik houd van je en tot ziens)

Mooie week

Jambo!

Afgelopen week heb ik wat meer van het Afrikaanse leven kunnen proeven. Ik heb veel gezien en meegemaakt. Laten we beginnen bij donderdag. Donderdag ben ik in de ochtend naar het schooltje gegaan. In de middag zijn Lucy en ik naar Tanz-Hand's geweest, wat een (meer Westers) restaurantje is. Het is een heerlijke plek, het is buiten maar wel overdekt. Je kan daar lekker relaxen, goede milkshakes drinken en genieten. In de avond was er weer een barbecue georganiseerd. Lekker, zoals altijd. Daarna bleven we in de bar, hebben we wat gedronken en spelletjes gespeeld. Daarna ging iedereen uit. Echter, ik was ziekjes dus besloot om thuis te blijven. Vrijdag overdag hebben we nauwelijks iets gedaan. In de avond waren Lucy, Teesh, Shayne en ik uitgenodigd om bij Braiton (manager van het huis & eigenaar van het schooltje) en Jennifer (juf op het schooltje) te komen eten. Wij waren erg benieuwd naar hoe het zou zijn in een echt Afrikaans huis en hoe de maaltijd zou zijn. Het huis is vlakbij onze residentie. Ze wonen in een soort van "gated community": we moesten door een poort heen en daar waren meerdere woningen. Het huis zelf was erg klein. We zaten in de woonkamer. Ze hadden wel een tv en muziekboxen. Qua eten stonden er een paar bakken op tafel: chips, kip, een gerecht met banaan en vlees en fruit. Toevallig was het ook Brace's verjaardag (hun jongste zoontje), hij was 3 jaar geworden! Dus als toetje hadden we nog taart. Alle buren kwamen ook nog langs voor wat eten/een drankje.

Op zaterdag waren Teesh, Lucy, Johnny en ik van plan om eten te halen voor arme gezinnen in de omstreken van Arusha. We hadden flink wat van ons geld verzameld en hadden allerlei dingen gekocht (rijst, suiker, koekjes, lolly's, tandpasta en zeep) voor in totaal 6 gezinnen. Het was een klein uurtje rijden naar het eerste gezin. Op het moment waren er twee jongens thuis. We mochten hun huisje bekijken en daarna gaven we de spullen. Ze waren er erg blij mee. In het tweede huisje woonde een vrouw met haar dochtertje. Ze heeft in totaal 2 dochters, maar eentje woont bij d'r tante omdat de vrouw niet voor beide kon zorgen. Haar man was namelijk al overleden. Toen kwamen we bij het derde huis aan. Toen we eenmaal uitstapten, kwamen er gelijk heel veel mensen uit de buurt op ons af: het bleek een community te zijn. Hier hebben we de rest van onze spullen weggegeven. Het was een grote groep, allemaal zó dankbaar en aardig. Niet alleen de kindjes waren blij met de koekjes en lolly's, de volwassenen genoten er misschien nog wel meer van. Het was een erg mooie ervaring en ben erg blij dat ik dit heb kunnen doen voor deze familie's.

In de avond hebben we bij de Pizza Hut (enige grote fastfoodrestaurant dat hier wel zit) pizza's afgehaald en deze hebben we met z'n allen op de bank opgegeten. Zondag gingen Lucy en ik op pad. Eerst bezochten we een Maasai-dorpje. Het was wel een toeristisch Maasai-dorpje (er waren smartphones aanwezig en maakten alles mooier dan het is), toch was het erg bijzonder om te zien. We kregen een echte Maasai outfit aan, hebben "gedanst", vuur gemaakt en het een en ander gehoord over hoe de Maasai leven. De kinderen gingen allemaal naar school, want er was een school vlakbij. De oudere kinderen spraken goed Engels en studeerden ook.

Het schooltje is tot donderdag dicht. De kinderen hebben alleen nog donderdag en vrijdag school en daarna hebben ze vakantie. Dat betekent dat ik nu dus geen project meer heb. Vandaag wilde ik US Dollars voor mijn safari gaan halen in de stad. Echter, het bleek dat ze geen Maestro accepteerden en ik heb geen creditcard. Nu moet ik de safari in Shillings gaan betalen. Het kost zo'n 1.740.000 Tzs, wat betekent dat ik nu miljonair ben hier haha. Morgen ga ik mee met wat Noren naar het ziekenhuis, Zij zijn daar vrijwilliger als verpleegster. Ik ga daar meekijken voor een dagje, erg benieuwd. Woensdag ga ik mee met Lucy's project, ze gaat dan naar de Tengeru-markt met de vrouwen om tassen te verkopen. Zondag ga ik op safari! Ik ga t/m volgende week donderdag op safari, vijf dagen dus. Met de safari gaan we naar Serengeti, de Ngorongoro krater, Lake Manyara en Tarangire. Hier kijk ik ontzettend erg naar uit!

Ik spreek jullie weer na de safari.

Dikke kus!

Alweer mijn derde en vierde week

Jambo!

Vorige week heb ik niet heel veel gedaan. Het project eindigt elke dag om 12 uur en daarna heb ik vooral thuis gezeten. We hebben wel veel Uno gespeeld, wat leuk was. Eén van de dagen hebben we echt 2 à 3 uur lang ge-Uno't. Erg gezellig. Woensdag waren Teesh en ik naar het Cultural Heritage Centre gegaan. Ze hadden hier erg veel mooie giftshopjes, dus hier hebben we even rondgeneusd. Daarna hebben we wat gegeten. We waren beiden kapot, dus zijn toen niet meer het museum ingegaan. Donderdag gingen bijna alle huisgenoten uit. Ikzelf niet, aangezien ik vrijdag gewoon naar de school wilde gaan. Ik ben hier dan ook voor vrijwilligerswerk, niet om uit te gaan. Ik sliep al vroeg. Echter, m'n kamergenootjes waren nogal luidruchtig als ze de kamer binnen kwamen en de muziek in de bar stond erg hard. Donderdagavond en vrijdagmiddag zijn de Noorse meiden aangekomen. Ze zijn erg aardig! We waren allemaal bang dat ze heel erg samen zouden klieken en geen contact met ons zouden zoeken. Voor de helft is dit ook wel het geval, maar de andere helft probeert ons wel echt te leren kennen, wat erg leuk is.

Vrijdagavond zijn we uiteten gegaan (zonder de Noren, die moesten nog praten met Sia). Zaterdag zouden Lucy en ik eigenlijk samen naar het Cultural Heritage Centre gaan, maar in de ochtend waren we beiden een beetje ziekjes. In de middag zijn we nog wel samen naar de stad gegaan. Hier hebben we even geluncht en rondgelopen, wat erg leuk was. Zaterdagavond hadden we weer een barbecue in de bar, heel lekker. Zo konden we de Noren ook wat beter leren kennen, wat fijn was. Op zondag ben ik met Teesh en Johnny meegegaan naar hun project: een (zwerf)hondenopvang. Alle honden waren zo lief. We hebben een paar honden uitgelaten. Daarna begon het te regenen, waardoor we niet zoveel konden doen. De honden daar zijn trouwens allemaal gezond en zijn gewoon veilig om te aaien, etc. In de avond zijn we, samen met de helft van de Noren, uiteten geweest.

Op maandag gingen Teesh en ik mee met Lucy naar haar project. Zij helpt bij een ander vrouwenproject, Giving Hope. Hier helpt ze vrouwen die hun onderwijs niet af hebben kunnen maken vanwege armoede om tassen en enkelbandjes te maken en verkopen. We waren vroeg klaar bij het project, aangezien de vrouwen nieuwe stoffen moesten kopen. We zijn toen met z'n drieën naar een restaurantje gegaan, hebben daar geluncht en zijn toen terug naar huis gegaan. Rond half twee gingen we naar het Cultural Heritage Centre. Dit keer zijn we wel het museum in geweest, wat gigantisch was. De kunst was prachtig. Het was erg leuk om een keer iets anders dan Europese kunst te zien. Na het museum zijn we nog even langs de Maasai-markt gegaan.

Gister (dinsdag) zijn Teesh en Lucy meegegaan naar mijn schooltje. Lucy gaat daar vanaf nu ook twee dagen per week naar toe, ook al hebben ze vakantie vanaf 7 december. Daarna zijn we weer naar hetzelfde restaurantje gegaan als de dag ervoor en zijn eventjes langs een supermarktje gegaan. Daarna hebben we, verrassing, weer Uno gespeeld.

Lorenz en ik hadden afgesproken om van morgen t/m zondag op safari te gaan. Alhoewel hij en een ander meisje dat ook mee zouden gaan allebei ziek zijn, willen ze alsnog gaan. Ik heb echter besloten om uiteindelijk niet met hen mee te gaan. Ten eerste omdat zij niet naar Tarangire gaan en ik dit wel graag wil. Ten tweede omdat er de laatste tijd wat ergernissen zegen jegens Lorenz, aangezien het niet allemaal niet soepel gaat met hem en hij ons (iedereen in het huis) een beetje ontloopt, lijkt het. Mijn plan is nu om volgend weekend op safari te gaan voor vijf dagen i.p.v. vier en dan in mijn "eentje". Echt in mijn eentje is het niet, want ik ga wel gewoon met een groep, maar met niemand die ik ken. Hier kijk ik erg naar uit :)! Het kwam mij ook beter uit om het in mijn laatste week hier te doen, aangezien het schooltje dan dus al dicht is en ik dan geen project heb. Zo mis ik geen projectdagen en heb ik alsnog iets te doen in mijn laatste week.

Morgen gaan we waarschijnlijk wel met z'n allen uit, omdat het Teesh' en Lachy's laatste avond is. Zaterdag ga ik met Teesh mee om eten uit te delen in de armere wijken van Arusha. Ik ben erg benieuwd hoe het daar is, zal vast en zeker een hele ervaring zijn. Op zondag zijn Lucy en ik van plan om naar de Hotsprings en een Maasai-dorpje te gaan, wat ook erg gaaf gaat zijn.

Hopelijk zijn jullie nu weer een beetje op de hoogte.

Kwa heri!

Indrukweekend

Lieve allemaal,

Weer is er een weekend om. Vrijdag had ik met Lorenz afgesproken om op zaterdag naar het Cultural Heritage Centre in Arusha te gaan. Hier keek ik erg naar uit. Echter, zaterdagochtend had hij afgezegd omdat hij zich ziek voelde. Kan gebeuren, maar toch vond ik het vervelend aangezien ik die vrijdag ook al niks zinnigs had gedaan. Ik had geen zin in weer een verloren dag. Zou ik dan maar in m'n eentje erheen gaan? Nee, want dat is toch minder fijn en leuk. Toen had ik maar besloten om met de daladala naar Shoppers, de supermarkt, te gaan. Hier heb ik even wat boodschapjes ingeslagen en ook even geluncht. In de avond had Mishi, de kok, een barbecue verzorgd in de bar. Hier hebben we lekker met z'n allen gegeten. Eén ding was minder: er waren erg veel 'vliegende kevers'. Ik weet niet of het echt kevers zijn, maar zo noemen we ze wel. Ze zitten ook wel in het huis en soms vallen ze dan naar beneden. In de bar was het echter een keverfeest. Ze vlogen maar in het rond en stortten zich dan op de tafel of op de mensen. Ook kwam er op een gegeven moment eentje op het bord van Lorenz terecht, erg smakelijk.

Ik ging weer vroeg slapen, want ik was, zoals gewoonlijk, erg moe en op zondag moest ik ook vroeg op. We vertrokken namelijk om 8.30 richting de Kilasiya waterval. Deze waterval is een eind weg van ons huis (zo'n drie uur rijden) in Marangu, voorbij Moshi, wat bij de Kilimanjaro ligt. Op de heenweg zagen we al dat het een heldere dag was, we konden Mount Meru goed zien (gebeurt niet vaak), en zagen dan ook de Kilimanjaro terwijl we onderweg waren! Eenmaal aangekomen, gingen we dus eerst naar de waterval. De weg hiernaar toe was een stuk prettiger dan naar de Arusha waterval. Er was ten minste een "fatsoenlijke" trap. De waterval was erg mooi om te zien. Hier zijn we toen even gebleven en daarna gingen we weer terug richting het busje. In het busje kregen we een goedgevulde lunchbox. Dit hebben we lekker opgesmikkeld toen we onderweg waren naar de Ancient Chagga Cave. Chagga is een stam vergelijkbaar aan de Maasai. Vanaf zo'n 200 jaar geleden tot aan 1964 waren deze twee stammen in conflict met elkaar. Om zichzelf te beschermen, gingen de Chagga's in een grot wonen. Deze groot is nu openbaar, dus daar gingen we rondkijken. Het was erg leuk om wat van deze geschiedenis te horen. Toch was het jammer, aangezien wij verwachtten dat we echt een Chagga-stam zouden bezoeken. Toen we hier klaar waren, gingen we richting de Kilimanjaro organic coffee plantation. Hier kregen we een koffietour: we kregen te zien hoe de koffieplant eruit ziet, hoe alle lagen weg worden gehaald (met veel gedans en gezang), hoe het wordt geroosterd en uiteindelijk hebben we deze koffie geproefd. Het was erg leuk om dit te zien. Ten slotte gingen we naar het startpunt van de beklimming van de Kilimanjaro. Hier was niet heel veel te zien, maar toch leuk bonusdingetje. Hierna reden we weer terug naar huis.

Eerst aten we nog even bij PIcasso's, lekkere pasta's en pizza's, en toen eindelijk naar huis. Het was een lange, maar erg leuke dag. Veel gezien. Eenmaal thuis aangekomen, was er een nieuw meisje gekomen, Lucy. Ze is bij mij op de kamer gezet. Ze is erg aardig. Lucy komt uit Australië en is 20 jaar oud. Als er dan iemand bij mij op de kamer moet, ben ik wel blij dat zij het is.

Komend weekend ga ik wellicht op safari! Alles moet nog geregeld worden, maar ik heb er erg veel zin in :).

Dikke kus van mij!

Tanzaninya week II

Lieve allemaal,

Afgelopen week is weer ongelofelijk snel voorbij gegaan. De tijd vliegt hier echt. Dat heeft twee kanten: aan de ene kant is het een goed teken, aangezien dat betekent dat ik het erg naar mijn zin heb, maar aan de andere kant gaat het me toch iets te vlug...

Ik help dus, zoals eerder verteld, vanaf begin deze week bij de Bright Hope school. Ik heb het hier nog steeds erg naar mijn zin. De kindjes zijn echt zó lief en schattig. Ik ondersteun de juffen door middel van de opdrachtjes in de schriftjes schrijven, de kindjes helpen met de opdrachtjes en deze nakijken. Verder speel ik lekker met ze. De kinderen hier vinden blanken geweldig. Zelfs als je over straat loopt zeggen ze allemaal hallo, willen ze je een boks geven of je handje vasthouden terwijl ze met je mee lopen. Je kan je dus voorstellen dat als je hier op een school komt, dat dan al die kindjes (ongeveer 25 kindjes op mijn school) je aandacht willen. Ook zijn ze vrij jaloers, dus ze willen niet dat je een ander kindje aandacht geeft. Dan worden ze boos op dat andere kindje. Het is dus wel vrij vermoeiend, ook al zijn het maar korte dagen.

Donderdag waren ze een beetje in een vervelende en drukke bui. De juffen waren hierdoor niet in zo'n goede bui, waardoor ze een takje pakten en soms de kinderen hier een tik mee gaven. Hier schrok ik van. Zoiets had ik nooit eerder gezien, bij ons is dat allang niet meer normaal. Toch gebeurt dat hier nog wel. Ik wist niet zo goed wat ik hiermee moest: moet ik er iets van zeggen tegen de juffen of toch maar mijn mond erover houden? Ik heb besloten niet mijn mond erover open te trekken.

Het belangrijkste is dat het geen harde tik was, het is niet dat ze er (veel) pijn van kregen. Als het meer op geweld neerkwam, had ik zeker wel actie ondernomen. Vroeger was het in Nederland ook normaal om als leraar een tik te geven als een kind vervelend deed. Zelf sta ik hier zeer zeker niet achter, maar hier lopen ze met dat soort dingen gewoon achter. Er zijn wat andere normen en waarden. De juffen zijn verder ook geen slechte mensen, ze zijn erg lief. Ik weet dus zeker dat het nooit meer zou worden dan een tikje met een stokje.

Afijn, op woensdag ging Esmée mee naar mijn school om te komen kijken. Daarna zijn we samen naar het centrum gegaan. Eerst gingen we langs de Maasai-markt om wat souvenirtjes te halen. De Maasai-markt is overdekt en het zijn allemaal winkeltjes bij elkaar. De gangetjes zijn smal en de verkopers zitten bij de gang om de toeristen naar binnen te halen. Het is een hele ervaring. Ze willen natuurlijk allemaal wat van je. Ze willen allemaal je aandacht en zijn erg opdringerig. Ook moet je goed onderhandelen. Vaak vragen ze een véél te hoge prijs. Voor ons zijn het dan misschien de toeristenprijzen die we gewend zijn van het buitenland, maar van Tanzaniaanse begrippen is het veel te veel. Ze maken dan erg veel winst. Wat je dus het beste kan doen is eerst een beetje nadenken over wat je er zelf voor over zou hebben in Euro's, dit omrekenen naar Shillings, vragen welk bedrag zij voor ogen zien en dan op ongeveer 1/3 daarvan beginnen. Vanuit daar probeer je dan uiterlijk de prijs te krijgen die je zelf bedacht had. Dit was een hele bedoening haha. Ik vond het dan ook erg fijn dat ik er met haar heen kon, want samen ben je toch wat sterker. Hakuna matata (= geen zorgen)!

Verder ben ik gister (donderdag) uit geweest met wat huisgenootjes. Op donderdag kan je leuk stappen bij ViaVia, een bar bij het centrum. Hier komen ook vrij veel mzungu's (grotendeels vrijwilligers), wat wel gezellig is. Ik vond het wel leuk, ik was erg blij dat Esmée er ook was. Verder waren we namelijk met alleen maar jongens. Daarbij zitten Esmée en ik vaak wel op dezelfde lijn qua hoe laat we naar huis willen, etc. Ik vind het dan ook erg jammer dat ze vanavond weg gaat :(.

Vanavond gaan we met een paar huisgenootjes uiteten als afscheid voor Esmée. Zaterdag organiseert Mishi (onze kok) een barbecue bij de bar naast ons huis, erg gezellig en lekker. Zondag gaan we naar Moshi toe. Dit is een stad vlakbij Arusha. HIer gaan we naar de voet van de Kilimanjaro, naar de Moshi-watervallen en naar de Chagga-tribe. Dit is een stam vergelijkbaar met de Maasai. Hier kijk ik erg naar uit :).

Ik zal jullie na het weekend alles over deze trip vertellen!

Kwa heri!

Omgeving Arusha verkennen

Lieve allemaal,

Afgelopen weekend heb ik veel gedaan en meegemaakt. We (de meeste huisgenoten en ik) hebben zowel zaterdag als zondag een daytrip gedaan. Zaterdag zijn we naar een waterval gegaan in Arusha. Deze waterval ligt bij Mount Meru. Arusha ligt namelijk aan de voet van die berg. Eind van de ochtend gingen we richting die waterval: eerst met de daladala en toen nog een flink stuk lopen. Het was een flinke klim en ook nog eens midden in de zon. Op ongeveer 1/4 van de hike kregen ik en vooral Esmée het moeilijk met ademen. Toen hebben we besloten om een pikipiki (motor) naar boven te pakken, samen ook met Lachy. Dit was een hele ervaring an sich, aangezien ik nog nooit achter op een motor had gezeten. Er rijden erg veel pikipiki's hier in Arusha, maar in de stad zelf is het niet erg veilig om deze te nemen, je draagt namelijk helemaal geen bescherming. Maar achterafweggetjes zijn wel veiliger, want daar is bijna geen verkeer. De anderen gingen wel gewoon verder te voet. Eenmaal aangekomen bij de ingang van het park moesten we even wachten op de rest en toen gingen we door met lopen naar de watervallen zelf. Dit was bijna een soort van parcours met alle rare weggetjes naar beneden. Het was me een heftige "wandeling", maar de omgeving was zó mooi. De plas onder de waterval was niet erg groot en diep, dus zwemmen ging niet. Ik heb er wel even pootje gebaad, wat erg verfrissend was na de tocht. Na de weg naar beneden, moesten we natuurlijk ook weer dezelfde weg omhoog nemen, wat ook weer een hele onderneming was. Gelukkig hebben we het uiteindelijk wel allemaal gehaald :).

We waren erg blij om weer thuis te zijn, zodat we lekker konden douchen en eten. We hadden nog pizza van de vorige dag, dus dat was mooi meegenomen. In de avond gingen we naar de bar (naast het huis) toe om wat te drinken en daarna gingen we uit. Cocoriko is een club hier in Arusha waar veel Tanzanianen, maar ook mzungu's komen. Het was op zich wel leuk om hier uit te gaan, maar geweldig vond ik het ook weer niet. Toch is het ook weer een hele ervaring. Veel van de Tanzaniaanse mannen zijn uit op blanke vrouwen, ze kwamen daardoor wel veel naar me toe en wilden met me praten. Ik hield dit echter een beetje af, aangezien ik hun intenties weet (òf geld, òf een "leuke" nacht). Rond een uurtje of 3 gingen Esmée en ik weer richting huis, we hadden het wel gezien. De rest bleef nog wel langer.

Diezelfde avond waren er trouwens nog 2 Nederlandse vrouwen van in de 50 in het huis aangekomen.

Zondag ging ik met deze vrouwen even langs Shoppers (de westerse supermarkt in Arusha) om wat boodschapjes te halen en daarna gingen we met de hele Nederlandse groep uit het huis naar Lake Duluti. Dit is een meer, vlakbij Arusha, waar je kan kanoën. Of ja, er wordt voor je gekanood, zelf kijk je om je heen. Het was een mooi meer met bos eromheen. Echter, het varen duurde vrij lang (1,5 uur), terwijl je het na 30 minuutjes eigenlijk wel zo'n beetje had gezien. Er waren verschillende soorten vogels, maar super veel zag je er niet. We hebben wel twee lizards gezien en ook nog twee aapjes aan het eind, wat wel leuk was, maar de prijs ($35) vond ik het persoonlijk niet waard. Na het meer gingen we met z'n allen uiteten bij een soort Grieks/Italiaans restaurant.

Vandaag, maandag, was mijn eerste dag op het schooltje, Bright Hope. Dit is een soort Engelstalige kleuterschool. De kindjes zijn 3 tot 6 jaar oud en niet normaal schattig. In de klas mocht ik helpen met de opdrachtjes nakijken in de schriftjes en nieuwe opdrachten in hun schriftjes schrijven. Om 12u is school afgelopen. Toen heb ik nog even met de kindjes gespeeld, wat erg leuk was. Daarna brachten een van de leraressen en ik een paar kindjes naar huis en ging ik zelf ook naar huis. Ik ben erg blij dat ik heb gewisseld, ook al heb ik nu dus wel hele middagen eigenlijk niks te doen. Misschien moet ik maar een taal o.i.d. gaan leren in die tijd.

Nog vijf weekjes te gaan, de tijd gaat snel. Komend weekend gaan we waarschijnlijk naar andere watervallen in Moshi en naar een Maasai-dorpje, wat beiden erg leuk is!

Nou, dat was het weer voor nu. Ik spreek jullie snel weer.

Dikke kus!

Week 1 op het Project

Jambo!

Wat vliegt de tijd! De eerste week op het project zit er alweer op. Op dinsdag was ik begonnen bij CWCD (Centre for Women, Children and Youth Development). Dit is het project waar ik zou gaan werken voor de zes weken dat ik hier ben. Dinsdag had ik op het begin een soort introductie: Jackline en Joseph hebben mij alles uitgelegd over de organisatie, wat ze doen, waar ze voor staan en wat ze hebben tot nu toe hebben bereikt. CWCD is gericht op de rechten van vrouwen, maar voornamelijk ook van kinderen. De scholen hier hebben speciale clubs waar ze het hebben over hun rechten. Hiervoor hebben ze een boek en ze maken ook tekeningen, liedjes en gedichten hierover. Verder hebben ze hier in de verschillende districten community's die ook clubs hebben, waar de vrouwen het over de vrouwenrechten hebben. CWCD gaat onder andere langs deze scholen en community's om te kijken hoe het gaat, of er vooruitgang is, etc. Hier schrijven ze dan rapporten over (in het Engels). Verder gaan ze ook langs de Ward Offices (een soort gemeentehuis) om te bespreken wat voor meldingen er bij die offices zijn binnengekomen.

Toen ze mij dit uitlegden en daarbij vertelden wat voor situaties hier voor komen, was ik erg geschrokken. Natuurlijk weet je dat dat soort dingen hier gebeuren, maar als je veilig thuis in ons kikkerlandje zit, lijkt het toch meer fictie. Na deze introductie moest ik helpen met het controleren en verbeteren van hun Engels in de rapporten. Of nou ja, voornamelijk wachten en dan soms even iets controleren. De dag duurde voor mijn gevoel erg lang door al het wachten. Ik was blij toen het tijd was om weer naar huis te gaan. Jackline en Joseph zetten mij op de daladala en moest toen voor het eerst alleen. Ik had lichtelijke paniek, ik hoopte erg dat het goed zou komen en bij de goede stop eruit zou gaan. Dinsdagavond gingen we met alle vrijwilligers uit het huis naar Via Via (een soort bar) om naar de gratis filmavond te gaan. Dit was erg gezellig :).

Woensdag was het weer tijd om naar het project te gaan. Ik keek er wel naar uit, aangezien we langs een (tweetalige) basisschool zouden gaan. Tot de lunch moest ik weer even helpen met controleren en daarna gingen we naar de naaikamer. Ze maken op het project namelijk wasbare maandverbandjes om hier uit te delen, aangezien veel vrouwen en jonge meiden geen geld hebben voor maandverband. Hierdoor kunnen de meisjes gedurende hun menstruatie niet naar school en missen zo dus erg veel. Ik moest helpen met het omlijnen op de stukken stof en dit uitknippen. Dit ging niet op de meest efficiënte manier: Ik omlijnde het en zij trokken de stof een beetje strak en keken toe. Hetzelfde gold voor het knippen. Zo gaat dat bijna de hele tijd. Eerst zit ik een beetje toe te kijken naar hoe zij hun werk doen, dan vraag ik of ik kan helpen en dan neem ik hun werk over en kijken zij toe. Afijn, na de lunch gingen we richting de school lopen. De club zou om 15u beginnen, dus we waren daar dan ook rond die tijd. Toen we aankwamen, bleek het echter zo te zijn dat de club van 14u tot 14.40 was. We gingen toen nog even met de directeur van de school praten. Hij is een erg vriendelijke man en vond het erg leuk dat ik er was. Hij vroeg of ik vrijdag weer langs zou komen de hele dag om te kijken hoe het er daar op een school aan toe gaat. Daarna kreeg ik nog snel een rondleiding door de school. De kindjes waren de liefste ooit. Voor hen is een mzungu (= blanke) erg bijzonder en willen je dan ook erg graag knuffelen en je hand vasthouden. Na de rondleiding ging ik weer naar huis toe.

Donderdag keek ik er best wel tegen op om naar het project te gaan. Ik zou toch niks te doen hebben en alleen maar een beetje moeten wachten. Toen ik aankwam op het project werd mij verteld dat we langs een andere school zouden gaan en langs de Ward Office. Daar werd ik blij van, want dat vind ik wel erg leuk. Rond 11u gingen we richting de basisschool die net buiten Arusha ligt (vlakbij Arusha Airport). De omgeving was erg mooi, rustig, groen en heuvelachtig. Eenmaal op de school (de reis duurde zo'n 1,5 uur, terwijl het max. een half uurtje rijden is) heb ik de club bijgewoond. Het was in het Swahili, dus Joseph vertaalde alles voor mij. Na de club gingen we weer richting het kantoor. Onderweg daar naartoe gingen we langs de Ward Office. Echter, degene die over de meldingen ging, was al weg. Echt typisch weer. Toen gingen we lunchen op het kantoor. Ik had de hele dag al best wel erge hoofdpijn (ik had wel genoeg gedronken) en wist dat ik vanaf dan toch niks meer te doen zou hebben en alleen maar zou moeten wachten, dus heb ik toen besloten om naar huis te gaan. Thuis heb ik gelijk met Sia (de begeleider) besproken of ik misschien kon switchen van project (het liefst naar een school), aangezien ik gewoonweg niet gevoel had dat ik bij dit project echt kon helpen. Ik had het er niet naar mijn zin. Ze zei dat ze zou kijken wat de mogelijkheden zijn.

Vrijdag (vandaag) ben ik dus weer naar die basisschool van woensdag gegaan. Ik werd erg hartelijk ontvangen en kon gelijk meekijken in de klas. Ik heb bij verschillende klassen meegekeken en vond het erg leuk. De kinderen waren weer heel blij om mij te zien en tijdens de pauzes was ik de bezienswaardigheid. Rond half 3 was ik weer thuis, ben ik nog even met Lorenz (andere Nederlandse vrijwilliger) naar een supermarkt gegaan en nu zit ik thuis op het balkon. Straks gaan we met z'n allen uiteten. Eigenlijk krijgen we vanavond nog eten, maar de maaltijd van vandaag schijnt niet zo lekker te zijn. Sia heeft mij verteld dat we maandag bij een schooltje gaan kijken, in de hoop dat ik daar terecht kan.

Zondag gaan we dus naar Lake Duluti om te kanoën. Dit meer is vlakbij, zo'n 20 minuutjes rijden. De weersvoorspelling ziet er nu nog somber uit, dus hopelijk zal dat nog verbeteren.

Ondertussen heb ik al een paar liefdesverklaringen gekregen van random mannen hier op straat. Dan zeggen ze iets in de trant van "I love you" en "marry me!". Dan lach ik alleen maar een beetje.

Deze blogpost is alweer veel te lang, dus zal ik er maar een eind aan breien. Ik zal snel weer een berichtje schrijven!

Asante sana voor het lezen! (= heel erg bedankt)

Dikke kus!

De eerste indrukken

Lieve allemaal,

Gisteren ben ik, na een tussenstop van 4 uur in Ethiopië, verder gevlogen naar Kilimanjaro Airport, het vliegveld vlakbij Arusha. Ik keek in het vliegtuig al helemaal uit naar het moment van landen. Ik zou dan namelijk de Mount Kilimanjaro gaan zien en ik zou tijdens het landen het liedje Africa van Toto opzetten. Helaas moest ik mijn telefoon uitdoen tijdens het landen (volgens mij deed niemand dat, maar dat moest van de man die naast mij zat) en de Kilimanjaro heb ik nauwelijks gezien. Op het vliegveld haalde Braiton (een man die bij het vrijwilligershuis werkt) mij opgehaald en gebracht naar de accommodatie. Onderweg in de auto heb ik mij verwonderd over hoe anders het was. Het vee stond gewoon los langs de weg en zelfs op het gras tussen de twee wegen in. Eenmaal een beetje in de bewoonde wereld aangekomen bleef ik maar mijn ogen uitkijken. Naar de "gebouwen" langs de weg die als winkels en huizen dienen, naar de mensen, naar het landschap. Op een gegeven moment reden we de straat in waar het huis aan ligt: een achteraf zandweggetje tussen de palmbomen.

De accommodatie is net buiten Arusha. Het huis zelf is groot, er kunnen in totaal 22 vrijwilligers in. Er zit ook een tuin en een bar bij. Ik werd naar mijn kamer gebracht, die redelijk groot is en bestemt is voor maximaal 4 personen. Gelukkig zit ik er nu in mijn eentje, want er zijn momenteel maar 6 vrijwilligers. Daarna ontmoette ik de andere vrijwilligers. Er zijn nu drie andere Nederlanders (één meisje en twee jongens), één Australische jongen en één Nieuw-Zeelands meisje. Allemaal erg aardige mensen! Ik werd hartelijk ontvangen, ik werd rondgeleid en er werden allerlei dingen aan mij uitgelegd. Op een gegeven moment viel de stroom uit, wat wel vaker gebeurt, en was er dus ook geen licht meer. Gelukkig hadden we zaklampen mee en konden we deze ophangen. We hebben yahtzee en uno gespeeld en daarna pizza gehaald (in het weekend wordt er geen eten verzorgd door de kokkin) en deze op de bank opgegeten terwijl we naar The Conjuring (horrorfilm) keken. Daarna ging ik naar bed, want ik was doodop. Ik heb erg lekker geslapen.

Vanochtend heb ik ontbeten en daarna hadden één van de Nederlandse jongens (die ook gister was aangekomen) en ik een rondleiding door Arusha door Sia (de begeleider). We gingen hierheen met de Daladala, wat een soort taxibusje is. Hèt openbaar vervoer hier. In zo'n busje kunnen rond de 12 mensen zitten denk ik, maar ze worden zo vol mogelijk gestopt. Dat was wel even wennen. Eenmaal in Arusha aangekomen gingen we even langs de bank om geld te pinnen en daarna hebben we een simkaartje gehaald met data, want wifi is er in het huis helaas niet. We zijn over de Masaai-markt gelopen, hebben lokaal gelunched, zijn over meer marktjes gelopen en zijn langs de Shoppers gegaan: de "Westerse/blanke" supermarkt. Hier hebben we even wat snacks en dergelijken gehaald en zijn toen met de Daladala weer teruggegaan naar het huis. Om 17u hadden we Swahili-les. Dit kunnen we elke maandag en woensdag gratis nemen. Het wordt hier namelijk wel erg gewaardeerd als je wat woordjes Swahili kunt. Er valt verder geen touw aan vast te knopen, dus ver zal ik waarschijnlijk niet komen haha. Als avondeten hadden we spaghetti bolognese.

Morgen wordt mijn eerste dag op het project. Ik ben erg benieuwd wat mij te wachten staat daar. 's Weekends zijn we vrij. Zondag gaan we naar een of ander meer (ik weet de naam niet, iets van Lake D...) met z'n allen.

Ik weet zeker dat ik hier een erg leuke tijd ga hebben. Iedereen is zo aardig en het is hier erg gezellig. Komend weekend komen er nog twee Nederlandse vrouwen van in de 50, dat weekend erna nog een meid/vrouw (we weten niet hoe oud ze is en waar ze vandaan komt) en eind deze maand komt er nog een groep van twaalf Noorse meiden. Wel gaan er ook 3 mensen weg in deze periode.

Ik houd jullie op de hoogte!

Dikke kus!